ATüm siyaset yereldir, ya da eskiden öyle söylenirdi. Ancak İngiltere’de 4 Mayıs’ta yapılan yerel seçimlerde sözde komşuluk ayrıntısına dair pek bir işaret yoktu. Bunun yerine, İngiliz seçmenlerin çoğunluğu, Rishi Sunak’ın Westminster’daki Muhafazakar hükümetine karşı ulusal bir protesto kaydetmeye kararlı olarak sandık başına gitmiş görünüyor. Kuzey İrlanda’da bu hafta yapılan yerel seçimlerde mahalle pompasına daha da az saygı gösterildi. Hepsi orantılı olarak seçilen 11 sözde süper bölge konseyi, 2014’teki yerel yönetim reformundan bu yana yalnızca üçüncü kez Perşembe günü ele geçirildi. Ancak, Kuzey İrlanda kampanyası da ezici bir çoğunlukla daha büyük bir siyasi resme odaklandı. bu durumda Stormont’ta güç paylaşımının geleceği ve Brexit’in neden olduğu daha geniş gerilimler.
Bunların hiçbiri, son derece cansız bir kampanyaya rağmen Kuzey İrlanda seçimlerinin önemli olmadığı anlamına gelmemeli. Cuma ve Cumartesi günü açıklanacak olan sonuçlar, en azından Stormont’taki soğukluğa rağmen hükümet görevlerini yerine getirebilecek yerel meclisler üretecek. Bu tür yerel demokrasi gerçekten önemini koruyor. Sonuçlar, her zaman olduğu gibi, Kuzey İrlanda’daki iki ana gelenek içindeki ve arasındaki siyasi güç dengeleri hakkında söyledikleri açısından da incelenecektir. Ayrıca ülkenin üçüncü geleneği olan bağlantısızların sağlığı hakkında söyleyecekleri önemli şeyler olabilir. Bu grup, bu hafta hem birlikçileri hem de milliyetçileri geride bırakabilir, ancak Demokratik Birlikçi partinin iktidar paylaşımını boykot etmesi, yönetme isteğini uygulamaya koymasını engelliyor.
Bu seçimlerin, DUP boykotunun yol açtığı -şimdi iki yılı aşkın süredir devam eden- uzun çıkmazın da bir vekalet referandumu olduğu inkâr edilemez. Şubat ayında Bay Sunak’ın İngiltere hükümeti ile Avrupa Birliği arasında Kuzey İrlanda Brexit protokolüne ilişkin Windsor değişiklikleri çerçevesi kabul edildiğinde, DUP kabul edilmek üzere damgalanmayı reddetti. Bu, Londra ve Brüksel’de yerel seçimler bitene kadar bu konuda hiçbir adım atılmayacağına dair zımni bir kabule yol açtı. Ancak bu noktaya artık gelinmiştir.
Kampanyanın tamamlanmasının yeni bir sayfa açacağını umanlar hayal kırıklığına uğrayabilir. DUP, sendikacı seçmenler arasında üstün bir performans sergilerse – ki anketler bunun pek olası olmadığını gösteriyor – parti, sonucu katı çekimserliğinin onaylanması olarak görecek ve çerçevede değişiklik talebini artıracak. Ancak DUP gerçekten kötü bir performans sergilerse, bu hafta büyük bir kazanan olacağı tahmin edilen Sinn Féin’in gölgesindeki gücü paylaşan kurumlara topallayarak geri dönmek için çok az teşviki olacak.
Bu nedenle bu, çeyrek asırdır Joe Biden ve diğerlerini geçen ay Kuzey İrlanda’ya getiren Hayırlı Cuma anlaşmasının yarattığı güç paylaşımı kurumlarının güvenilirliği açısından çok önemli bir andır. Bu aynı zamanda, Bay Sunak’ın AB ile diğer Brexit sonrası ilişkileri yeniden inşa etme konusundaki geçici girişimlerinde de önemli bir an. Windsor çerçevesi, bu hafta çok çarpıcı bir şekilde vurgulanan otomobil endüstrisi krizini çözmek gibi diğer anlaşmaları kolaylaştırmak için gerekli bir peşinattı. Şimdi bu da şüpheli. Rahatsız edici gerçek şu ki, bu hafta sonuçlar ne olursa olsun, DUP elini sadece Kuzey İrlanda’nın değil, İngiltere’nin Avrupa ile olan ilişkilerinin boğazına dolamış durumda.
News
